Lichamelijk geweld: het verhaal van Jopie en Rien
Jopie en Rien zijn op leeftijd en al meer dan 50 jaar getrouwd. Ze zijn bewust kinderloos en daar gelukkig mee. Ze hebben een druk sociaal leven gehad, maar dat netwerk begint steeds kleiner te worden.
Jopie wordt echter steeds vergeetachtig en stelt Rien regelmatig dezelfde vragen. Ook komt Rien soms voor verrassingen te staan. Bijvoorbeeld als Jopie opeens de meubels heeft verplaatst. Boodschappen zijn niet altijd meer in huis en regelmatig zijn producten over de datum. Er ontstaan steeds meer spanningen tussen Rien en Jopie. Dan ontvangt Veilig Thuis Utrecht een anonieme melding over een ruzie. Ook is Jopie gezien met een grote blauwe plek rond haar oog.
Casemanager dementie
Tijdens het huisbezoek vertelt Rien aan de medewerker van Veilig Thuis Utrecht dat Jopie steeds vergeetachtiger wordt. Hoewel Jopie zich niet kan herinneren hoe ze haar blauwe plek heeft opgelopen, denkt ze niet dat Rien haar geslagen heeft. Ook Rien ontkent dit. Wel geeft Rien aan dat er is geschreeuwd en dat hij zich steeds meer begint te storen aan zijn aftakelende vrouw. Vaak heeft dit ruzie als gevolg. Toch gaat hij niet mee in het vermoeden van de huisarts dat Jopie dement zou zijn. Rien denkt dat zijn vrouw genoeg heeft aan een vakantie om te herstellen.
Veilig Thuis Utrecht denkt dat Rien de situatie niet goed inschat en dat Jopie ondersteuning nodig heeft. Dat kan onder andere door dagbesteding. Rien moet begrijpen dat dementie blijvend is en kan verergeren. Als hij dit begrijpt, kan hij beter met die situatie omgaan. Een ruzie binnen de relatie kan gebeuren. Maar geweld, zowel fysiek als verbaal, is niet oké. Rien begrijpt dit en erkent uiteindelijk dat hij soms uit pure wanhoop Jopie wel eens slaat. Jopie probeert op haar beurt Rien tevreden te houden, maar erkent dat het niet goed met haar gaat. Daarom zet de medewerker van Veilig Thuis Utrecht een casemanager dementie in, zodat Rien en Jopie leren om te gaan met hun beperkingen.