We hebben allemaal wel eens momenten waarin we twijfelen wat we moeten doen. Slaan we links- of rechtsaf? Komen we in actie, of wachten we af? Bijvoorbeeld als je je ergens zorgen over maakt. Misschien wel over het kind van de buren. En het geschreeuw, gestamp en gehuil dat regelmatig te horen is. Onzekerheid kan dan al snel overgaan in terughoudendheid. Je kijkt de kat uit boom, misschien wel in de stille hoop dat het vanzelf overgaat. En die telefoon? Die laat je liggen. Want stel eens dat er toch niets aan de hand is… je wilt niemand vals beschuldigen.

Er zijn dus signalen die je zorgen baren. Maar ja, je hoorde misschien op het nieuws dat Veilig Thuis veel meldingen ontvangt. Of dat er wachttijden zijn. En kinderen uit huis worden geplaatst. Dat wil je niet op je geweten hebben. En zo begin je nóg meer te twijfelen: “Is het wel zinvol om iets te doen?” Die twijfel wordt misschien nog eens gevoed door een opmerking van een vriend, een artikel dat je leest, of simpelweg: je eigen onzekerheid. Wat doen ze eigenlijk bij Veilig Thuis Utrecht?

Ondertussen blijf je erover piekeren. ’s Nachts lig je wakker en als je overdag weer geschreeuw hoort vraag je je af: hopelijk is hij wel okay. En zo verandert er uiteindelijk niets. Helemaal niets.

Stel jezelf daarom eens de vraag: Wat heb ik te verliezen als ik wél bel? Het is anoniem en kost je niets. Als je ons belt, krijg je iemand aan de lijn die begrijpt waar je mee zit. En je vragen serieus neemt. Echt, we doen niet anders. Misschien krijg je advies of de geruststelling dat je goed hebt gehandeld door aan de bel te trekken. Eén telefoontje kan een wereld van verschil maken. Voor het kind, maar ook voor jouzelf. Door te bellen, doe je in elk geval iets, en dat neemt de onzekerheid en zorgen weg die je anders blijven achtervolgen. Juist door te bellen laat je zien dat je het kind niet loslaat. Je hoeft geen specialist te zijn en hoeft niet alle antwoorden te hebben. Je zorgen delen bij Veilig Thuis Utrecht is altijd een stap in de goede richting. Dus waarom zou je niét bellen? Denk eens om!

Een telefoontje kan net het begin zijn van een oplossing. Vaak zorgt het voor de start van een samenwerking. Met professionals, maar ook familieleden, docenten en andere betrokkenen uit de omgeving van het kind. Samen kunnen we ervoor zorgen dat kinderen zich gesteund en gezien voelen. Wat een eenvoudige actie lijkt, is in realiteit waar betrokkenheid over gaat. Die ene stap in de goede richting.

Dit is de kern van de Week tegen Kindermishandeling, met dit jaar als thema Laat me niet los!. Door je zorgen te delen, zorg je dat kinderen niet aan hun lot worden overgelaten. Neem dus je zorgen serieus, draai het eens om: Wat heb je te verliezen? Het kan zomaar zijn dat je daarmee een veilige toekomst helpt creëren voor dat ene kind in je omgeving.

Yves Wolbers
medewerker Veilig Thuis Utrecht