Anneke en Elize werken beiden vijf jaar als Intern Begeleider (IB’er) op een basisschool in de regio Eemland. Zij vertellen over hun samenwerking met Veilig Thuis Utrecht.
“Wij nemen ongeveer 5 keer per jaar contact op met Veilig Thuis Utrecht”, zegt Anneke. “Vaak is dat voor advies en soms zijn wij genoodzaakt om een melding te doen.” Volgens Elize “wordt er later vaak door kinderen gedacht Waarom deed niemand iets? De buren, familie, de school? Dat willen we voorkomen. We willen niet diegene zijn waarover een kind later kan zeggen ze wist het wel maar ze heeft niets gedaan. Wij nemen altijd als MT een beslissing en gaan daarbij niet over een nacht ijs.” Het MT bestaat naast Anneke en Elize uit de directeur en de bouwcoördinatoren. “Door met elkaar te overleggen en elkaar kritische vragen te stellen, ontstaat er een beter beeld van de thuissituatie van een kind. Uiteraard spelen de betrokken leerkrachten hierbij een grote rol. Als we twijfels hebben over wat we moeten of kunnen doen, bellen we voor advies naar Veilig Thuis Utrecht.”
Wat vinden jullie van het contact met Veilig Thuis Utrecht? Wat gaat goed en wat kan beter?
“Als we bellen en er is niet direct iemand beschikbaar om met mij in gesprek te gaan, dan word ik meestal dezelfde dag nog teruggebeld”, legt Elize uit. “De medewerker neemt ruim de tijd voor mij. Adviezen zijn duidelijk en meestal kunnen we er ook direct wat mee. Ze stellen goede vragen, waardoor wij ook soms weer vanuit een ander perspectief de situatie kunnen bekijken en op nieuwe ideeën komen hoe we verder kunnen. Anneke vult aan dat ze inmiddels weet “dat als wij een melding doen, de situatie bij een kind thuis niet van de een op de andere dag verandert. Dat snap ik ook heel goed, maar wij nemen voor mijn gevoel een grote stap en dan duurt het soms best een tijdje voordat wij er echt iets van merken. Dat is soms lastig om te accepteren, maar het is ook heel begrijpelijk.”
“Wat denk ik beter kan, is een uitleg aan scholen wat het verschil is tussen SAVE Jeugdbescherming en Veilig Thuis Utrecht.
-
Verschil SAVE Jeugdbescherming en Veilig Thuis Utrecht
Zowel SAVE Jeugdbescherming als Veilig Thuis Utrecht maken onderdeel uit van Samen Veilig Midden-Nederland, maar hebben een andere taak.
SAVE Jeugdbescherming voert maatregelen uit op het gebied van jeugdbescherming en jeugdreclassering. Als de rechter beslist dat er een maatregel komt, dan zorgt in de provincie Utrecht en Flevoland, SAVE Jeugdbescherming voor de uitvoering daarvan. Het kan gaan om een ondertoezichtstelling, een voogdijmaatregel of een jeugdreclasseringsmaatregel. In alle gevallen voert een jeugdbeschermer van SAVE deze maatregel uit en is bij het gezin betrokken.Veilig Thuis Utrecht is het advies- en meldpunt kindermishandeling, huiselijk geweld, ouderenmishandeling en mensenhandel. Zowel inwoners als professionals kunnen contact met hen opnemen voor advies of een melding bij zorgen over een volwassene, een kind of een oudere. Veilig Thuis Utrecht geeft advies, coördineert hulp of voert een onderzoek uit als nog niet duidelijk is wat er aan de hand is.
Ook is niet altijd duidelijk bij wie je terecht kunt voor wat.”
-
Bij wie kun je terecht voor wat?
Maak je je zorgen over nieuwe feiten bij een leerling waarvan je weet dat deze een ondertoezichtstelling heeft, neem dan contact op met de betreffende jeugdbeschermer.
Maak je je zorgen over een broertje of zusje die niet onder toezicht staat, dan is het de bedoeling dat je contact legt met Veilig Thuis Utrecht. Dat geldt ook als je niet weet of er een ondertoezichtstelling loopt voor een leerling of niet weet wie de betreffende jeugdbeschermer is.
Er bestaan verschillende manieren van opvoeden en geen enkele ouder of kind is hetzelfde. Hoe komt de school tot een besluit dat zij de situatie structureel onveilig vinden en dus gaan melden?
“Wij zijn ons ervan bewust dat opvoeding op heel veel verschillende manieren kan en mag”, vertelt Elize. “Als wij een situatie structureel onveilig vinden, dan heeft dat te maken met hoe vaak iets voorkomt. Of er meerdere signalen naast elkaar bestaan en ook welke feiten we hebben. Vermoedens zijn niet genoeg. In het proces naar wel of geen melding, volgen wij altijd de Meldcode, zodat we een weloverwogen besluit nemen.” Anneke vult aan dat “het ook geregeld voor komt dat mensen van buiten de school ons benaderen, omdat ze zorgen hebben over een bepaald gezin. Hier kunnen wij echter niets mee, behalve alert zijn.”
Ze geeft een voorbeeld van iets wat tot een melding zou kunnen leiden. “Als een kind steeds vaker te laat is, soms helemaal niet naar school komt of het schoolwerk maar niet in orde is en de resultaten naar beneden gaan, dan is er misschien iets aan de hand. Maar dat zegt nog niet altijd wat. Wij proberen dan het gesprek aan te gaan met de betreffende ouders om zo meer zicht te krijgen op de situatie en om in te schatten of er gronden zijn om ons zorgen te maken. Als een ouder in zo’n gesprek zelf al aangeeft dat hij of zij geen uitweg meer ziet, is dat voor ons een reden om hulp in te schakelen.”
Hoe gaat de school te werk als er is besloten om een melding te doen?
“Wij vertellen de ouders altijd van tevoren dat wij een melding gaan doen”, aldus Anneke. “Dat is niet het leukste onderdeel van ons werk, maar we doen een melding natuurlijk niet zomaar en altijd in het belang van het gezin. En we hebben feiten die we ook kunnen vertellen aan ouders. Er is geen onwil bij hen, maar soms lukt het gewoon niet om zelf verandering tot stand te brengen. Hulp van buitenaf is dan nodig.” Ze vinden het belangrijk om ouders op alle mogelijke manieren te helpen. “Ouders begrijpen dit ook en het komt maar zelden voor dat wij het contact met hen door een melding verliezen.” Elize denkt dat het ook te maken kan hebben met het feit dat ouders vanaf het begin af aan betrokken zijn. “Wij wachten niet met praten met ouders tot het moment dat wij een melding doen. Daarvoor zijn al verschillende gesprekken geweest, omdat wij ons zorgen maken over hun kind. En wij willen dan weten hoe ouders dit zien. Zien zij hetzelfde en maken zij zich ook zorgen of is er iets anders aan de hand? Zo komen ouders niet voor een verrassing te staan.”
Praten jullie ook met kind zelf als er een melding komt?
“Ja zeker, we zijn niet alleen transparant naar de ouders maar ook naar het kind”, zegt Anneke stellig. “Het is natuurlijk afhankelijk van de leeftijd van het kind wat we precies vertellen, maar we nemen hen mee in de stappen die we zetten en wie wat gaat doen. We vragen bijvoorbeeld ook naar hoe zij denken dat ouders erop gaan reageren en ook die reactie nemen we mee in onze afwegingen.”
Er zijn scholen die zeggen: ‘bij ons komt geen kindermishandeling of -verwaarlozing voor, dus wij hoeven niet om advies te vragen of te melden.’ Hebben jullie nog een tip voor scholen die een drempel voelen om contact op te nemen met Veilig Thuis Utrecht?
Elize is resoluut in haar antwoord. “Mijn tip zou zijn om altijd te bellen, ook als je twijfelt. En misschien juist als je twijfelt. Je hoeft niet te zeggen over welk kind je je zorgen maakt. Maar door de vragen die de medewerker van Veilig Thuis Utrecht stelt, kom je altijd een stap verder. Je hoeft echt niet op zoek te gaan naar kindermishandeling- of verwaarlozing, maar sluit je ogen er ook niet voor.” Anneke heeft nog een andere suggestie. “Praat erover, dat zou mijn tip zijn! Praat over je twijfels, over je zorgen met een collega en bepaal dan samen de vervolgstap.”
Meer weten over kindermishandeling- of verwaarlozing, bekijk dan onze pagina hierover.
Wist je dat we ook een pagina hierover hebben, speciaal voor kinderen?